Ҳадиси Набави (сав)

Се нафар ки Аллох бо онхо сухан намегуяд!!!
Расулуллоҳ (салому дуруди Аллоҳ бар ӯ бод), се маротиба такрор кард:
Се нафар, ки Аллоҳ бо онҳо сухан намегӯяд ва ба сӯи онҳо назар намекунад ва онҳоро (аз ифлосии гуноҳонашон) покиза намекунад, ва барои онҳо азоби дарднокест.
АбуЗарр (Аллоҳ аз ӯ розӣ бод) пурсид, ки киҳо ҳастанд?
Расулуллоҳ фармуд:
Мусбил (шахсе ки ҷомааш ё изораш аз буҷул поён аст).
Ва маннон (шахсе ки миннат мекунад хайри кардаашро).
Ва он шахсе ки бори худро бо қасами дурӯғ мефурӯшад.
(Саҳеҳи Муслим, 106).

Худованди мутаъол дар Қуръони карим мефармояд: «Ба сўйи ту
(эй Муҳаммад) китоб (Қуръонро)-ро фуруд овардем, то он чиро ки
фуруд омада, барои мардум баён намоӣ. Шояд ки онҳо биандешанд»
(Сураи «Наҳл», ояи 44)..

Шарму Ҳаё. Аз Имрон ибни Ҳусайн (р) ривоят аст, ки Расули Худо (сав) фармуд; Ҳаё ҷуз хайр чизеро ба бор намеоварад.

Сомонаи Минбари Исломӣ ба ҳеҷ ҳизб ва ё равия таалуқ нест!!!